برای درمان واریس چکار کنیم؟

ورید‌های واریسی یک بیماری شایع است که با بزرگ شدن رگ‌های پیچ خورده مشخص می‌شود که اغلب روی پا‌ها ظاهر می‌شوند. در حالی که ورید‌های واریسی در درجه اول یک نگرانی زیبایی هستند، می‌توانند باعث ناراحتی، درد و سایر عوارض شوند.

اسکلروتراپی یک گزینه درمانی پرکاربرد و مؤثر برای مدیریت ورید‌های واریسی است. در این راهنمای جامع، به جزئیات اسکلروتراپی، بررسی روش، مزایا، خطرات، بهبودی و درمان‌های جایگزین می‌پردازیم.

درک ورید‌های واریسی:

واریس زمانی اتفاق می‌افتد که دریچه‌های داخل سیاهرگ‌ها ضعیف یا آسیب ببینند که منجر به تجمع خون و متعاقب آن بزرگ شدن سیاهرگ‌ها می‌شود. این وضعیت اغلب با عوامل خطری مانند ژنتیک، چاقی، بارداری و دوره‌های طولانی‌ایستادن یا نشستن همراه است. علائم ممکن است شامل ورید‌های برآمده قابل مشاهده، درد پا، تورم و تغییر رنگ پوست باشد.

اسکلروتراپی چیست؟

اسکلروتراپی یک روش پزشکی کم تهاجمی است که برای درمان ورید‌های واریسی با تزریق محلولی که به عنوان اسکلروزانت شناخته می‌شود، به طور مستقیم به ورید‌های آسیب دیده استفاده می‌شود.

اسکلروزانت دیواره سیاهرگ‌ها را تحریک می‌کند و باعث می‌شود که آن‌ها فرو بریزند و به هم بچسبند. با گذشت زمان، ورید‌های درمان شده توسط بدن جذب می‌شوند و در نتیجه جریان خون بهبود یافته و رگ‌های واریسی ناپدید می‌شوند.

روش اسکلروتراپی:

روش انجام اسکلروتراپی به شرح زیر است:

ارزیابی قبل از درمان:

قبل از انجام اسکلروتراپی توسط متخصص واریس تهران، بیماران تحت یک ارزیابی کامل از جمله بررسی تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و احتمالاً سونوگرافی برای ارزیابی وسعت و شدت ورید‌های واریسی قرار می‌گیرند. این ارزیابی به تعیین مناسب بودن اسکلروتراپی به عنوان یک گزینه درمانی کمک می‌کند.

محلول اسکلروزانت:

محلول اسکلروزانت تخصصی بر اساس نیاز فرد تهیه می‌شود. انتخاب اسکلروزانت ممکن است به عواملی مانند اندازه و محل ورید‌های واریسی بستگی داشته باشد.

تکنیک تزریق:

محلول اسکلروزانت مستقیم با استفاده از یک سوزن بسیار ظریف به ورید‌های آسیب دیده تزریق می‌شود. تزریق در چندین محل در طول ورید‌های واریسی انجام می‌شود. راهنمای اولتراسوند ممکن است برای قرار دادن دقیق تزریق‌ها، به ویژه برای ورید‌های بزرگتر یا عمیق‌تر، استفاده شود.

فشرده‌سازی و مراقبت پس از درمان:

پس از تزریق، جوراب‌های فشاری یا بانداژ بر روی نواحی تحت درمان اعمال می‌شود تا فشار وارد شود و باعث بسته شدن ورید شود. معمولاً به بیماران توصیه می‌شود بلافاصله پس از عمل راه بروند تا جریان خون را تقویت کرده و از تشکیل لخته‌های خونی جلوگیری کنند.

مزایای اسکلروتراپی:

اسکلروتراپی مزایای متعددی برای بیماران مبتلا به واریس دارد، از جمله:

• غیر جراحی و کم تهاجمی: اسکلروتراپی به صورت سرپایی و بدون نیاز به بیهوشی عمومی یا برش انجام می‌شود. این باعث کاهش خطرات، زمان بهبودی و جای زخم مرتبط با روش‌های جراحی سنتی می‌شود.
• میزان موفقیت بالا: اسکلروتراپی ثابت کرده است که در درمان رگ‌های واریسی بسیار مؤثر است و میزان موفقیت آن تقریباً ۸۰ تا ۹۰ درصد است. برای دستیابی به نتایج مطلوب ممکن است چندین جلسه درمانی مورد نیاز باشد.
• بهبود ظاهر زیبایی: اسکلروتراپی علائم قابل مشاهده ورید‌های واریسی را برطرف می‌کند، ظاهر پا‌ها را بهبود می‌بخشد و اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد.
• بهبودی سریع: دوره نقاهت پس از اسکلروتراپی معمولاً کوتاه است و به بیماران این امکان را می‌دهد که در عرض یک یا دو روز فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرند. با این حال، باید از فعالیت‌های شدید و قرار گرفتن در معرض نور خورشید تا چند هفته پس از عمل اجتناب شود.

خطرات و عوارض بالقوه:

در حالی که اسکلروتراپی ایمن در نظر گرفته می‌شود، مهم است که از خطرات و عوارض بالقوه آگاه باشید که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عوارض جانبی موقت: بیماران ممکن است عوارض جانبی موقتی مانند کبودی، قرمزی، خارش یا ناراحتی خفیف در محل‌های تزریق را تجربه کنند. این‌ها معمولاً در عرض چند روز یا چند هفته برطرف می‌شوند.
• واکنش‌های آلرژیک: اگرچه نادر است، اما برخی افراد ممکن است واکنش آلرژیک به محلول اسکلروزانت را تجربه کنند. مهم است که ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی را از هر گونه آلرژی یا حساسیت شناخته شده مطلع کنید.
• هیپرپیگمانتاسیون یا تغییر رنگ پوست: در برخی موارد، ورید‌های درمان شده ممکن است باعث پرپیگمانتاسیون موقت یا تیره شدن پوست شوند. این معمولاً با گذشت زمان از بین می‌رود، اما ممکن است چندین ماه طول بکشد تا کاملاً برطرف شود.
• تشکیل لخته‌های خونی کوچک: گاهی ممکن است لخته‌های خون کوچک در ورید‌های تحت درمان ایجاد شود. این‌ها معمولاً بی‌ضرر هستند و خود به خود حل می‌شوند. با این حال، لخته‌های خون بزرگتر ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشند.
• ماتینگ: ماتینگ به ایجاد رگ‌های خونی ریز و قرمز رنگ در نزدیکی ناحیه تحت درمان اشاره دارد. در حالی که ممکن است یک نگرانی زیبایی باشد، مات کردن اغلب با جلسات اسکلروتراپی بیشتر قابل درمان است.

بهبودی و مراقبت‌ های پس از آن:

پس از اسکلروتراپی، معمولاً به بیماران توصیه می‌شود:

• پوشیدن جوراب‌های واریس: معمولاً توصیه می‌شود جوراب‌های فشاری یا بانداژ‌ها را برای مدت مشخصی پس از عمل بپوشید. این لباس‌ها به روند بهبودی، کاهش تورم و افزایش جریان خون مناسب کمک می‌کنند.

• درگیر فعالیت بدنی باشید: ورزش سبک، مانند پیاده روی، برای کمک به حفظ گردش خون و جلوگیری از لخته شدن خون تشویق می‌شود. با این حال، باید از انجام فعالیت‌های سنگین و بلند کردن اجسام سنگین برای چند هفته خودداری شود.

• از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کنید: برای جلوگیری از تغییر رنگ پوست باید از قرار گرفتن در معرض مستقیم نور خورشید، به ویژه در نواحی تحت درمان، تا چند هفته بعد از عمل اجتناب شود.

• قرار ملاقات‌های بعدی: قرار ملاقات‌های پیگیری منظم با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای نظارت بر پیشرفت درمان و رسیدگی به هر گونه نگرانی یا عارضه‌ای که ممکن است ایجاد شود ضروری است. در صورت لزوم ممکن است جلسات درمانی دیگری برنامه‌ریزی شود.

جمع بندی:

اسکلروتراپی یک درمان پرکاربرد و مؤثر برای رگ‌های واریسی است که مزایای قابل توجهی مانند مداخله غیر جراحی، میزان موفقیت بالا، بهبود ظاهر زیبایی و بهبودی سریع را ارائه می‌دهد.

در حالی که به طور کلی بی‌خطر است، مهم است که از خطرات و عوارض احتمالی مرتبط با این روش آگاه باشید. مشاوره با یک متخصص واریس برای تعیین مناسب‌ترین گزینه درمانی بر اساس شرایط فردی ضروری است.

چه اسکلروتراپی را انتخاب کنید و چه درمان‌های جایگزین، هدف کاهش علائم، بهبود کیفیت زندگی و دستیابی به پا‌های سالم‌تر و زیباتر است.